Paardrijden door Grenspark Kempen~Broek
Paardrijden door GrensPark Kempen~Broek
Paardrijden over een meanderend karrenspoor door het idyllische landschap van GrensPark Kempen~Broek. Genieten van de rust en de mooie doorkijkjes in het coulissen landschap.
Begin november 2020 schreef ik in mijn bullet journal “plan next horse adventure”. De laatste keer was onze 2-daagse tocht langs de IJssel in januari 2020. Hoog tijd dus om weer op pad te gaan. Terwijl ik nadacht over de beste route tijdens een wereldwijde pandemie, werd ik gebeld. Of ik voor het Limburg Magazine de ruiterroutes in het GrensPark Kempen~Broek wilde uit proberen en daarover schrijven?
Buitenrijden en daarover schrijven is mijn passie, dus natuurlijk zei ik direct: “Ja, leuk!”
Grensoverschrijdend natuurgebied
GrensPark Kempen~Broek is een natuurgebied dat door Nederland en België loopt. Een grensgebied waar de verhalen over smokkelaars, dwaallichtjes en de bende van de bokkenrijders vandaan komen. Een moerassig niemandsland waar gevochten werd over de grens tussen Nederland en België.
Tegenwoordig werken 40 organisaties aan beide zijde van de grens samen om het gebied als een geheel te beheren en te verbeteren.
Recreatiegebied de IJzerenman in Weert dient als toegangspoort tot GrensPark Kempen~Broek. Vandaaruit starten diverse wandel-, fiets- en ruiterroutes. Ook is er een Natuur- en Milieucentrum met informatie en educatieve tentoonstellingen over GrensPark Kempen~Broek.
De Budeler- en Weerterbergen en het Weerterbos bestaan uit naaldbos, heide en zandverstuivingen. Galoppaden in overvloed. Er komen diverse vogelsoorten van de rode lijst en beschermde broedvogels voor. Ten zuiden van dit gebied ligt een grote prehistorische grafheuvel die redelijk goed bewaard is gebleven en te bezichtigen is voor wandelaars.
Door de coördinatoren van GrensPark Kempen~Broek zijn er twee dagtochten voor mij en Lacos uitgezet van 29,7 km en 28,1 km. Zaterdag rijden we ten Zuidwesten van Weert een route waarbij we ook 10 km door België rijden. Zondag rijden we door de Budeler- en Weerterbergen en het Weerterbos ten westen en noordwesten van Weert en Nederweert.
Ruiterrouteplanner
Wil jij dezelfde route volgen of je eigen route uitzetten, dan kan dat via de online routeplanner. Deze route kun je vervolgens inladen in je gps of gps-app op je telefoon. De hele route van zaterdag is geschikt voor zowel ruiters als menners. Alles is makkelijk aangegeven, je hoeft alleen maar de knooppunten te volgen. Ik heb op de gps gereden, maar dat had niet gehoeven. De bewegwijzering is duidelijk en makkelijk te volgen. De nummering van de knooppunten is in België hetzelfde als in Nederland, dus ook daar kun je de route moeiteloos vinden.
De paden in de Budeler-en Weerterbergen zijn voornamelijk brede zandpaden geschikt voor ruiters. Een gedeelte van de paden is niet geschikt voor menners. Het leger gebruikt deze zandpaden voor tanks en andere voertuigen. Hierdoor is het zand veel te mul en zwaar voor menners.
Knooppunten route van zaterdag; 29,7 km
Start en einde bij Bier- en Spijzenlokaal Dennenoord. Parkeren op de parkeerplaats van Natuur- en Milieucentrum de IJzeren Man of de parkeerplaats bij Bier- en Spijzenlokaal Dennenoord. KP = KnoopPunt
Start - KP26 - KP25 - KP37 - KP36 - KP20 - KP19 - KP22 - KP04 - KP16 - KP01 - KP15 - KP14 - KP18 - KP55 – Einde
Knooppunten route van zondag; 28,1 km
Start en einde bij Stal van Horne Hoeve. Parkeren op de parkeerplaats van Stal van Horne Hoeve. KP = KnoopPunt
Start - KP59 - KP98 - KP97 - KP96 - KPblanco - KP9 - KP8 - KP15 - KP14 - KP61 - KPblanco - KP60 - KP95 - KP94 - KP93 - KP92 - KP91 - KP35 - KP42 - KP43 - KPA - KP41 - KP40 - KP39 - KP31 - KP57 – Einde
Overnachten op locatie met je paard
Lacos heeft een goed verzorgde overnachting gehad bij Stal van Horne Hoeve. Zij zijn gespecialiseerd in vakantiestalling voor paarden. We zijn gastvrij onthaald door de familie van Horne. Ik had de keuze uit een paddock buiten of een stal binnen voor Lacos. Hij heeft ’s nachts onbeperkt hooi kunnen eten om bij te komen van zijn lange werkdag.
Zelf heb ik overnacht in Hostellerie Munten in het centrum van Weert. Dit is een absolute aanrader. Ik ben ook hier gastvrij onthaald door vriendelijk personeel, lekker eten, prettige sfeer en het bed was heerlijk voor mijn vermoeide lichaam.
Ons paardrijd-avontuur in Grenspark Kempen~Broek.
Daar sta ik dan op een donkere, koude november ochtend. Ik moet op zoek naar Lacos, mijn Spaanse pony, die ergens in het donker in de kudde loopt. Gelukkig vind ik hem vrij snel en loopt hij zonder moeite de vrachtwagen op. Vanaf De Steeg rijden we naar Weert.
Onderweg naar Weert wordt het langzaam licht buiten. Ik parkeer de vrachtwagen op de parkeerplaats van Natuur- en Milieucentrum de IJzeren Man in Weert. Deze ruime parkeerplaats biedt genoeg ruimte om Lacos uit te laden en rustig op te zadelen.
Het is koud, de temperaturen liggen net boven het vriespunt. Lacos heeft een goede wintervacht. Zelf heb ik me heel goed aangekleed. Terwijl Lacos staat rond te kijken en alle indrukken op de parkeerplaats in zich op opneemt, pak ik het zadel, de zadeltassen en het hoofdstel. We zijn zo opgezadeld.
Thuis had ik beide routes al in mijn gps app geladen op mijn telefoon en nu is het een kwestie van de startplek van de route te vinden. Het informatiebord op de parkeerplaats biedt uitkomst.
Het is een zonnige zaterdag ochtend en onze route start bij Bier- en Spijzenlokaal Dennenoord waar ik coffee-to-go kan krijgen. De dames zijn zo vriendelijk om mij binnen te laten zodat ik nog snel even naar het toilet kan. Lacos staat buiten aan het hek vastgebonden op mij te wachten onder toeziend oog van drie heren die speciaal langs wandelen voor een kopje koffie en graag even een praatje met me maken.
Als Lacos en ik dan goed en wel op pad zijn rijden we over een meanderend karrenspoor door het idyllische landschap van GrensPark Kempen-Broek.
We kijken onze ogen uit en genieten van de rust en de mooie doorkijkjes in het coulissen landschap. We rijden we over brede zandpaden en karresporen. De verschillende gebieden zijn met elkaar verbonden door en af en toe een klein stukje asfaltweg. Weides, loofbos, sloten, vennetjes en moerasachtige wilgenbosjes, afgewisseld met heide, zandvlaktes en naaldbos.
Grenspark Kempen-Broek ten westen van Weert is een prachtig patchwork van natuur en cultuur met elkaar verbonden door meanderende zandpaden.
Even verderop rijden we over de heide met wilde Exmoor pony’s die ons van een afstand aan kijken. In België meandert de route verder over dezelfde karresporen. Afgezien van de elektriciteit leidingen die opeens bovengronds zijn, zie ik geen verschil in het landschap.
De idyllische zandpaden geven mij het gevoel dat we 100 jaar terug in de tijd rijden.
De buizerds vliegen vlak over ons heen en doen alsof wij er niet zijn. Langzaam worden we onderdeel van het landschap.
Niets geeft mij meer rust en brengt meer ontspanning dan te paard een nieuwe omgeving verkennen. Alles gaat in het tempo van de natuur. Mensen die je wandelend tegenkomt hebben tijd voor een praatje en zijn nieuwsgierig waar onze reis naartoe gaat.
Afgezien van passeerde de auto’s op de stukken die we langs de weg rijden, komen we op de route weinig mensen tegen. Degene die we wel tegenkomen, maken graag een praatje. Kempen-Broek is een gebied dat nog niet overvol is met natuur toerisme. De rust die dit grenslandschap uitstraalt werkt helend.
Tegen het einde van de middag komen we weer bij Bier- en Spijzenlokaal Dennenoord en rijden vanaf daar de laatste kilometer naar de vrachtwagen. De zon zakt al weg achter de bomen als we nog een laatste glimp zien van deze grote oranje bal over het water van de IJzeren Man.
Wat een prachtige afsluiting van een mooie dagtocht.
Stal van Horne Hoeve
Lacos breng ik naar Stal van Horne Hoeve in Weert. Terwijl Lacos rustig staat te eten en uit te rusten, rijd ik het centrum van Weert in. Wat een geluk dat ik precies voor de deur van Hostellerie Munten een parkeerplaats kan vinden voor de paarden vrachtwagen.
Buiten is het inmiddels flink afgekoeld nu de zon weg is. Ik loop met de zadeltassen over mijn schouder en mijn cap in mijn hand de vestibule binnen van het hotel. Daar word ik vriendelijk onthaald door de gastheer. Ik voel de warmte door mijn dikke lagen kleding naar binnen sijpelen en realiseer me dat ik het koud heb en moe ben. Tijd om de zadeltassen naar mijn kamer te brengen en plaats te nemen in het restaurant voordat de rozigheid toeslaat en ik slaperig word. Mijn vieze rijlaarzen laat ik op de kamer en ik loop op sokken naar het restaurant.
De kok maakt van echte cacao een warme chocolademelk met slagroom voor me om op te warmen. De uitgebreide kaart met verschillende gangen menu’s klinkt heerlijk. Maar al die keuze is me te veel na 6 uur paardrijden in de kou. Ik kies het eerste gerecht van de kaart en krijg een heerlijke moot zalm met groente en verse friet geserveerd. Langzaam bekruipt de rozigheid me. Zonder toetje ga ik naar boven. Na een warme douche kruip ik het comfortabele bed in, een weldaad voor mijn vermoeide lichaam.
Zoals iedere ochtend word ik tussen 5 en 6 wakker. Ik heb heerlijk geslapen. Tijd om een kopje thee voor mezelf te maken op de kamer, want ontbijten kan pas vanaf 8 uur. Nadat ik heb ontbeten krijg ik een lunchpakket mee en ga op weg naar Lacos bij Stal van Horne Hoeve. Lacos heeft ’s nachts onbeperkt kunnen eten en is vrolijk en alert. Ik bestudeer de route die er voor mij is uitgezet door de Budeler-en Weerterbergen en maak een praatje met Iris. De tijd vliegt voorbij en ik besluit de route voor mijzelf in te korten. Deze tijd van het jaar wordt het vroeg donker en we zijn nu te laat om de volle 28 km in een rustig tempo te rijden.
Iris wijst we me op de kaart waar ik het makkelijkste de route kan inkorten om toch nog een goede indruk van het gebied te krijgen. Lacos en ik gaan weer op pad. We hoeven alleen maar over te steken vanaf Stal van Horne Hoeve om direct in het natuurgebied te rijden. Wat een luxe!
Budeler- en Weerterbergen
Vandaag rijden we door een heel ander gebied, de Budeler- en Weerterbergen, dat ten noordwesten ligt van Weert en Nederweert. Naaldbossen met heide en zandverstuivingen. Het is zondag ochtend en de zon is warm voor een koude november ochtend. Na een paar kilometer rijden worden Lacos en ik ingehaald door een groep ruiters. De gids, die ook Linda heet, nodigt ons uit om met hen mee te rijden. Zij kent alle mooie paden. Een gids door het gebied is een natuurlijk een kans die ik niet willen laten schieten.
We wijken helemaal af van de uitgezette route. Het is een heerlijke buitenrit en zelfs de zon komt door. Ondanks het lawaai van vijf kletsende dames te paard, zien we drie hindes die voor ons het bospad oversteken en vanuit het bos naar ons blijven kijken.
Na dik twee uur rijden, komen we terug bij het startpunt. Lacos is nat van het zweet, want het tempo van deze rit lag vrij hoog voor hem met bepakking en zijn wintervacht. Ik zadel hem af en zet hem op de vrachtwagen met een vol hooinet. Mijn lunchpakket eet ik in de cabine van de vrachtwagen. Daarna maak ik alles klaar voor de rit naar huis.
Als ik zondag tegen het einde van de middag de vrachtwagen het erf af rijd, zijn Lacos en ik zijn beide moe en voldaan. Het is een heerlijk weekend geweest. GrensPark Kempen~Broek is zeker een meerdaags bezoek waard voor ruiters die graag met hun paard op vakantie gaan.
Voldoende rusten
Een paard bepakt met zadeltassen, roept altijd geïnteresseerde vragen op. Waar ga je heen? Waar kom je vandaan? En dan kom je speciaal hiernaartoe om te rijden? Dat ik niet uit de buurt kom is duidelijk, mijn accent is verre van Limburgs. Door met het paard te reizen, kun je je niet haasten. Je bent gedwongen om je paard in acht te houden en samen de reis tot een goed einde te brengen. Een pauze overslaan omdat je zo snel mogelijk op je bestemming wilt aankomen, zit er niet in. Je paard heeft het nodig om de paar uur te kunnen eten en rusten. Dus neem je zelf ook meer rust, zie je meer en ontspan je meer.
Lacos en ik reizen maximaal 30 km per dag met bepakking. We houden minimaal twee keer een half uur pauze waarbij Lacos kan grazen. In de wintermaanden is het zaak dat we dan echt op tijd vertrekken om maximaal gebruik te maken van het daglicht.
Het is iedere keer een puzzel om zo licht mogelijk bepakt op pad te gaan en wel warm genoeg gekleed te zijn.
Linda Hofman is de Buiten Ruiter.
Met ruim 30 jaar internationale ervaring in het buiten rijden met paarden, schrijft ze het blog debuitenruiter.nl Om andere ruiters inspireren over veilig en met plezier buiten rijden, horsemanship en verhalen over haar avonturen met Lacos de Andalusiër ruin.